Κακή, ψυχρή και... άτυχη η ΑΕΚ

Μετά τη μεγάλη νίκη επί του Αρη στη Θεσσαλονίκη, ο Μανόλο Χιμένεθ είχε πει ότι δεν κρατά μαγικό ραβδί. Το είχε επαναλάβει για την ακρίβεια, καθώς ήταν το πρώτο πράγμα που τόνισε όταν ανέλαβε τις τύχες της ΑΕΚ. Ασφαλώς το εν λόγω ματς δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα της ομάδας, ούτε βέβαια και η ήττα στο Βέλγιο. Απλά και τα δύο αυτά παιχνίδια, δείχνουν ξεκάθαρα το τι μπορεί να κάνει η Ενωση φέτος και τον λόγο που ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Κλασικές αδυναμίες
Τα άκρα της ομάδας, είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Αυτό το είχε τονίσει πολλές φορές και ο Μπάγεβιτς, αλλά φάνηκε και από τις επιλογές του Χιμένεθ. Ο Λαγός υπάρχουν παιχνίδια στο πρωτάθλημα, που μπορεί να σταθεί με αξιοπρέπεια ως αριστερός μπακ. Στην Ευρώπη όμως τα πράγματα είναι αλλιώς. Ο 25χρονος άσος που έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά από τραυματισμούς, με δουλειά μπορεί να αποδειχτεί ένας εξαιρετικός αριστερός χαφ. Μπακ όμως, δεν είναι και μάλλον δε θα γίνει ποτέ.
Οσο για τον Αργυρίου, είναι πολύ νωρίς να κριθεί. Τηρουμένων των αναλογιών και των ειδικών συνθηκών του παιχνιδιού, αλλά και του γεγονότος ότι το συγκεκριμένο ματς ήταν και το επίσημο ντεμπούτο του με την ΑΕΚ, στάθηκε αξιοπρεπέστατα. Εξάλλου, μπορεί να μην εντυπωσίασε, αλλά ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι αν η απόδοση του Λαγού ήταν εφάμιλλη, πιθανότατα η Ενωση να διεκδικούσε μέχρι και τη νίκη.
Αλλος Μάκος
Ασφαλώς δεν είναι μόνο η απόδοση του Λαγού που οδήγησε στην ήττα. Η γενικότερη κακή ανάπτυξη - που με την έξοδο του Σκόκο φάνηκε ξεκάθαρα πως δεν υπάρχει - αλλά και η προβληματική αμυντική λειτουργία, οδήγησαν στο αρνητικό αποτέλεσμα. Αξίζει να σημειωθεί πάντως, πως η εικόνα του πρώτου μέρους, ήταν πολύ διαφορετική, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αμυντική συμπεριφορά. Σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο η εξαιρετική παρουσία του Ντιόπ αλλά και η παρουσία του Μάκου.
Το λάθος του Χιμένεθ
Ο διεθνής μέσος δείχνει μεταμορφωμένος σε σχέση με πέρυσι και τα πολλά τρεξίματα και κοψίματα που είχε στο πρώτο ημίχρονο, έλειψαν ιδιαίτερα από το παιχνίδι των κιτρινόμαυρων στην επανάληψη. Ο Χιμένεθ διαχειρίστηκε πολύ σωστά την αλλαγή σαν σκέψη. Αφαίρεσε τον έναν από τους τρεις μέσους, έριξε στο παιχνίδι έναν κλασικό επιθετικό και γύρισε το σύστημα σε 4-4-2. Κλασική νοοτροπία προπονητή που θέλει το παιχνίδι και ρισκάρει για να το γυρίσει. Εκ του αποτελέσματος, η έμπνευση αποδείχτηκε ατυχής, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι το χτύπησε.
Θα τους γίνει... μάθημα;
Από κει και πέρα πάντως, η ήττα στο Βέλγιο και η εικόνα του Β` μέρους, ενδεχομένως να αποδειχτεί μάθημα για τους παίκτες και τον ίδιο τον Χιμένεθ. Σε ό,τι αφορά τον τελευταίο, μάλλον θα σκεφτεί πολύ σοβαρά να παίξει με το αγαπημένο του 4-4-2, αφαιρώντας έναν αμυντικό μέσο από το παιχνίδι, όταν αυτή η επιλογή δεν βγαίνει απέναντι σε μια ομάδα ντεφορμέ και που παίζει βέβαια με την πλάτη στον τοίχο.
Γυμνή στον πάγκο
Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να παραβλεφτεί και ο σημαντικός παράγοντας των απουσιών. Η ΑΕΚ ταξίδεψε στις Βρυξέλλες χωρίς Γεωργέα, Γιάχιτς, Πατσατζόγλου, Νασούτι, Λυμπερόπουλο, Γκερέιρο, ενώ εκεί έχασε και τους Μανωλά, Σκόκο. Οποιοσδήποτε εξ αυτών (ίσως με εξαίρεση τον Γκερέιρο) αν ήταν έτοιμος θα έπαιρνε θέση στο αρχικό σχήμα και ενδεχομένως θα τη διαφορά. Οσο για τους αντικαταστάτες τους, ένα παιχνίδι δεν είναι ικανό να δείξει με ασφάλεια αν μπορούν να ανταπεξέλθουν, όμως δια γυμνού οφθαλμού φαίνονται ξεκάθαρα ατέλειες, όπως για παράδειγμα η αδυναμία του Γκέντσογλου να σταθεί ως στόπερ, απέναντι σε αθλητικούς επιθετικούς.